Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Για τους σοφούς



Σε εσάς το λέω, σοφοί άνθρωποι. Σε εσάς, άνθρωποι σπουδαίοι και γνωστικοί.
Που ξέρετε την τέχνης τα τεχνάσματα και έχετε κάνει κτήμα σας τα δύσβατα σταυροδρόμια της σκέψης.
Σε εσάς, που η μοίρα στάθηκε καλή μαζί σας και σας αξίωσε να κατέχετε την παιδεία και το φως του πλατωνικού σπηλαίου.
 
Φαίνεστε τόσο καθαροί ανάμεσα σε όλη αυτή τη βρωμιά.
Σας βλέπω και σας χαίρομαι μέσα στα ψυχρά σας γραφεία, ή να τριγυρνάτε στα ωραία μονοπάτια των πανεπιστήμιων.
Άνθρωποι σπουδαίοι και αναγνωρισμένοι.
Σίγουρα θα ξέρετε πολλά.
Μπορείτε να αξιολογείτε τους άλλους. Να τους επιβραβεύετε. Να τους απορρίπτετε.
Καμιά φορά σας ζηλεύω...
Σαν αυθεντίες να γυρνάτε εδώ κι εκεί, να σκορπάτε κάτι από τη γνώση σας και να δείχνετε στους ομοίους σας πόσο πιο ακριβοθώρητοι είστε.
Μόνο στους ομοίους σας. Οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν.
Πώς να σας καταλάβουν αυτοί οι απαίδευτοι; Τι ξέρουν αυτοί;
 
Μπορεί να ξέρουν να χτίζουν με τα χέρια τους ή πως βγαίνει το τίμιο ψωμί.
Μπορεί ακόμα να παλεύουν κάθε μέρα για να έχουν μια ελπίδα στον ουρανό.
Ή να μαθαίνουν κάθε μέρα τι είναι η αγάπη, όταν το μίσος πέφτει πάνω τους.
Να χαίρονται με τα μικρά και τα καθημερινά.
Όμως, γνώσεις δεν έχουν.
Γιατί όταν υπάρχουν τόσοι σπουδαίοι συγγραφείς, τόσες πολυτελείς γκαλερί, τι σημασία έχουν όλα αυτά που εκείνοι ξέρουν;
Τι κι αν προσπαθούν με μόχθο να θρέψουν τόσα στόματα;
Τι κι αν κρέμονται καθημερινά από ένα ναι ή ένα όχι;
Τι κι αν αγωνίζονται σε έναν άνισο πόλεμο να διασώσουν τη μόνη κληρονομιά του πατέρα τους: την αξιοπρέπειά τους;
 
Καλά κάνετε και τους κοιτάτε μουδιασμένα, σοφοί άνθρωποι.
Μόνο προσέξτε! Μπορεί αυτοί οι αχρείοι να σας παρασύρουν και να σας αποτραβήξουν σε αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν ζωή.
Έχετε κατακτήσει τόσα πολλά θαυμαστά και καταφέρατε το πιο θαυμαστό:
          Να δρασκελέψετε από τη ζωή.
Όταν ο αγώνας γινόταν όλο και πιο σκληρός, καταφέρατε με την σοφία σας να γίνετε θεατές και να κρίνετε με θυμοσοφίες και παχιά λόγια αυτό που βλέπατε, την κοινωνία να πασχίζει μάταια να κρατηθεί πριν πέσει.
 
Δεν σας αδικώ, σοφοί μου άνθρωποι. Δεν θα σώσετε εσείς την κοινωνία.
Γιατί εσείς είστε έξω από αυτή.
Είναι άσχημο να περιμένει κανείς πράγματα από παράταιρα υποκείμενα.
Αυτό καταφέρατε: να μην ανήκετε εκεί.
Εσείς ανταμώνεστε στους κύκλους των σοφών, των ακαδημαϊκών και των γνωστικών.
Η κοινωνία ανήκει στους αγωνιστές της.
Δεν είναι για εσάς αυτά τα ταπεινά κι αχρείαστα.

Αρ.Κων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου